#3 Minder is meer

 

Welkom bij artikel 3 in de serie ’10 lessen geleerd van een echte ‘Horseman’’. In het vorige artikel heb je kunnen lezen hoe belangrijk het is om consequent gedrag te vertonen naar je paard en hoe je dit kunt doen. In dit artikel zullen we het hebben over een belangrijke strategie, genaamd………‘wachten’.

Tijdens de NH Experience 2015 met Berni Zambail kwam een specifieke opdracht regelmatig naar voren, en dat was de opdracht om…. je paard met rust te laten en gewoon te wachten!
Ter verklaring; er waren verschillende paarden aanwezig die wat moeite hadden met de nieuwe (drukke) omgeving. Enkele dagen van de cursus was er ook van alles gaande (minipaarden show, spring wedstrijd etc.) en enkele paarden konden hun rust en gevoel van veiligheid niet terugvinden met allerlei oefeningen tijdens de warming up.

Zo had o.a mijn eigen Berber-Arabier Quasi moeite om te settelen tijdens het eerste deel van de intensive cursus, totdat ik mij tot Berni als instructeur wendde met de uitspraak ‘Ik heb geprobeerd hem op te warmen en te helpen kalmeren, maar ik geloof dat ik de verkeerde strategieën gebruik. Wat denk je dat ik nog meer kan doen?’
Het antwoord? ‘Hier, neem dit krukje, en kom tegenover me zitten.’ Zo gezegd, zo gedaan. 5 minuten werd er niks gezegd (en 5 minuten kan als een eeuwigheid aanvoelen!), totdat ik hard begon te lachen, want; mijn paard was gekalmeerd en ik wist natuurlijk wel waarom! Hij had rond gelopen, rond gekeken, gehinnikt, aan wat dingen gesnuffeld en was uit eindelijk gesetteld en op rust komen staan naast mijn krukje. Vervolgens kon ik hem naar een andere hoek van de bak nemen en daar het proces herhalen totdat hij aangaf dat hij kalm was en graag gekriebeld wilde worden; van hoek veranderen en voilá uiteindelijk waren alle hoeken van de bak aan de beurt geweest en voelde hij zich relaxt.
Natuurlijk was het proces hier nog niet afgelopen en hadden we daarna nog andere opdrachten, want afgeleid was hij nog wel, maar het belangrijkste was bereikt: de rust was wedergekeerd en mijn paard voelde zich veilig.

Ik was zeker niet de enige die deze intensive week deze opdracht kreeg; meerdere mensen werd een krukje of een bakrand aangeboden om te zitten en te observeren. En dat dit een goede strategie is voor meer introverte paarden wist ik natuurlijk al. Maar we moesten eraan herinnerd worden en we hebben er veel van geleerd (naast dat de relatie met onze paarden hierdoor is verbeterd en onze paarden meer zelfvertrouwen kregen in hun omgeving).Dus wat was de grap met mijn vraag? Of wat was eigenlijk het antwoord? à Het is niet wat je nog meer kan doen, maar hoeveel minder je kan doen!

Zeker als we dealen met meer introverte paarden die onzeker worden in een nieuwe omgeving, is het een goed idee om ze gewoon een poos met rust te laten. Ga ze niet nog meer de stress in jagen door ze allerlei dingen te vragen, maar geef ze eerst de kans om de nieuwe omgeving in zich op te nemen, te zien wat er allemaal gaande is, en dan zelf de conclusie te kunnen trekken: ‘Hé, ik leef nog, dit is allemaal best te overzien, en nu ben ik klaar om een connectie met jou te maken.’ En dan kun je hem iets nieuws gaan leren of iets spannenders gaan doen. Maar nu was het zijn keuze om die klik met je te maken, en dat is veel krachtiger dan welke warming-up oefening dan ook. Nu heb je de juiste psychologie gebruikt.

Onthoud dit wijze gezegde: ‘Soms is minder meer.’ En DAT is dan je warming-up.

En nu de uitdaging voor de komende twee weken: neem je paard eens mee naar een nieuwe locatie, zoek daar een veilig plekje op, en ga gewoon een poos met hem hangen totdat hij zelf de conclusie trekt dat het veilig is.
Even wachten…..en dan wordt je geduld beloond. Want na dat even wachten heb je dan ook echt iets. En vergeet hem niet te belonen als hij klaar is en een connectie met je probeert te maken!